[ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ]
ΣΠΥΡΟΣ
ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΣ || "Προτιμώ να κάνω ονειρικό οτιδήποτε επιλέγω..."
ΕΡΧΕΤΑΙ
ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ο
Σπύρος Κυριαζόπουλος είναι ηθοποιός...
απο εκείνους τους νέους ηθοποιούς που
έχουν στο μυαλό τους να φτιάξουν ένα
δικό τους καλλιτεχνικό κόσμο... τον ρωτάω
αν έχει όνειρο να παίξει κάποιο ρόλο
και μου απαντά αφοπλιστικά “Όχι.
Προτιμώ να κάνω ονειρικό οτιδήποτε
επιλέγω”.
Γεννήθηκε το 1984 και μεγάλωσε στο
Σιδηρόκαστρο Σερρών, ενώ μετά απο κάποιες
άσχετες σπουδές στη Λάρισα, αποφάσισε
πως θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το
Θέατρο. Αποφοίτησε απο τη δραματική
σχολή του Εθνικού το 2008 και απο τότε
έχει συμμετοχή σε σημαντικές παραστάσεις
που φτιάχνουν μια αξιόλογη πορεία... Το
Σάββατο 31 Οκτωβρίου στη μικρή σκηνή του
Θεάτρου Αστέρια, παρουσιάζει τη παράσταση
“De-Profundis”
του
Όσκαρ Ουάϊλντ...
Πώς
νιώθεις που θα παίξεις στις Σέρρες;
Ιδιαίτερη
χαρά!! Το ήθελα πολύ και ευχαριστώ πολύ
τον κ. Μέντη και το ΔΗΠΕΘΕ που φιλοξενούν
την παραγωγή μου και τη δουλειά μου.
Νιωθω πως κάτι συμβολίζει η παρουσιαση
αυτή της τόσο προσωπικής δουλειάς.
Ξεκίνησα μόνος μου απο το Σιδηρόκαστρο
να με αναγνωρίσει κάποιος και βρέθηκα
να αναγνωρίσω τον εαυτό μου. Ο τόπος σου
σ'ακολουθεί παντου, τι ωραία ευκαιρία
να παρουσιάσω στα μέρη μου κάτι τελείως
δικό μου...
Πές
μου λίγα λόγια για το έργο...
Πρόκειται
για μια επιστολή που έγραψε ο διάσημος
ιρλανδός συγγραφέας, όσο ήταν στις
φυλακές του Ρέντινγκ, στον νέο που
εξαιτίας του φυλακίστηκε και καταστράφηκε
σε καλλιτεχνικό, οικονομικό και κοινωνικό
επίπεδο αλλά και οδηγήθηκε στην εξορία.
Όταν αποφυλακίστηκε έγραψε το τελευταίο
του έργο την ''μπαλάντα της φυλακής του
Ρέντινγκ'', αφιερωμένο σε έναν νέο
στρατιώτη του ιππικού της βασιλικής
φρουράς που σκότωσε τη γυναίκα του και
καταδικάστηκε σε θανατική ποινή. Στην
παράσταση, που πρόκειται για μυθοπλαστική
παρουσίαση των δυο πραγματικών ιστοριών,
βλέπουμε την ψυχή του στρατιώτη μόλις
έχει εκτελεστεί σε ένα καθαρτήριο.
Ταυτίζεται με το τελευταίο πρόσωπο που
είδε στη φυλακή, τον Όσκαρ Ουάιλντ, και
βιώνει την ιστορία, το πάθος και τον
πονο του συγγραφέα...
Ποιά
συναισθήματα σου προκαλεί το έργο αυτό
όταν είσαι πάνω στη σκηνή;
Η
παράσταση είναι τόσο αποδομημένη και
δουλεμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να
προκαλεί συναισθήματα χάους και μη
σταθερότητα. Είναι σαν να έχω μπροστά
μου ένα παζλ με άπειρα κομμάτια που σε
συγκεκριμένο χρόνο πρέπει να τα ενωσω
με σωστό τρόπο για να μπορέσω στο τέλος
πια να έχω την πλήρη εικόνα όπως και οι
θεατές. Το συναίσθημα που επικρατεί
όμως είναι η χαρά της παρουσίασης μιας
οικουμενικής αλήθειας, πάντα κατά τον
Όσκαρ Ουάιλντ, πως ο καθένας σκοτώνει
αυτό που αγαπά.
Μια
εποχή (αυτή του έργου) που όσο κι αν
γοητεύει τον Σπύρο, μου λεέι πως
“Ο
ρεαλισμός με γειώνει και με συντονίζει
με μια πραγματικότητα που είναι απαραίτητη
για να βάλω σε κίνηση και υλοποίηση τα
όνειρα και τις ιδέες. Μου αρέσει η
πρόκληση της υλοποίησης του κόσμου των
ιδεων, οπότε το παρόν είναι πάντοτε η
σωστή στιγμή για να ζούμε και η μεγαλύτερη
ευκαιρία του ''ζην'' “
Μετά
τις Σέρρες, φεύγει για την υπόλοιπη
περιοδεία του έργου, ενώ τη νέα χρονιά
επιστρέφει στην Αθήνα, στο θέατρο
“Άνεσις” για τη συνέχεια της επιτυχίας...
“Έμαθα
στη ζωή μου πως η μόνη αναγνώριση που
χρειάζεσαι είναι αυτή του εαυτού σου”...
ένας άνθρωπος που αγαπάει τη τέχνη του
ξέρει και πως να της φερθεί... κι ο Σπύρος
Κυριαζόπουλος είναι τέτοιος άνθρωπος!
Συνέντευξη στον Γιώργο Σταυρακίδη
για τη πολιτιστική στήλη "ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ"
της εφημερίδας "Σερραϊκό Θάρρος"