ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ || Το σήμερα του ελληνικού τραγουδιού είναι από τις Σέρρες ! (γεμάτο μουσικές και ελπίδες…)

Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μας συνάντηση, αλλά και την υπόσχεση του πως την επόμενη μέρα θα μου φέρει το πρόσφατο cd του που είχε τότε κυκλοφορήσει… και ήρθε πρωΐ πρωΐ με χαμόγελο κι αυτή την ευγενική ηρεμία που έχει στο πρόσωπο του, μόνο και μόνο για να μου δώσει το «Άβουλο Θεριό» με τραγούδια δικά του και ερμηνεύτρια την εξαιρετική Μαρία Παπαγεωργίου… Ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης είναι ένας από τους πιο σπουδαίους τραγουδοποιούς της γενιάς του … με τρείς δισκογραφικές δουλειές (και μία καινούρια που έρχεται…), συνεργασίες με σημαντικούς ανθρώπους και καλλιτεχνική πορεία στην Αθήνα, από το 2007, που είναι γεμάτη με σημεία αναφοράς, ενώ μας κάνει περήφανους εδώ στις Σέρρες, αφού μιλάμε για… «δικό μας παιδί»!.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… πές μου για τότε που ξεκίνησε η επαφή σου με τη μουσική…

Η επαφή μου με την μουσική ξεκινάει ως ακροατής, σε πολύ μικρή ηλικία, στο αμάξι των γονιών μου, με μια κασέτα με διασκευές πολύ γνωστών κλασσικών έργων, παιγμένων λίγο πιο ρυθμικά. Θυμάμαι να ζητάω επίμονα την κασέτα με “τα βιολιά”. Αργότερα, σημαντική επιρροή ο θείος Γιώργος που έπαιζε κιθάρα , μπαγλαμά και τραγουδούσε στα οικογενειακά τραπέζια και στις παρέες. Το Ρεπερτόριο του, Τσιτσάνης, Βαμβακάρης, Θεοδωράκης, Λοΐζος, Σαββόπουλος κ. α. Ένα πολύ καλό φροντιστήριο για μένα νομίζω εκείνη την εποχή. Η πιο ουσιαστική επαφή με την μουσική έρχεται στην τρίτη γυμνασίου όταν οι δικοί μου μου αγοράζουν την πρώτη μου κιθάρα. Ήταν η περίοδος που άρχισα να ακούω ροκ μουσική και αμέσως μου γεννήθηκε αυτή η επιθυμία. Κατά κύριο λόγο μουσική έμαθα μόνος μου. Στο ωδείο πήγα για πολύ λίγο γιατί παράλληλα με τις δυσκολίες του σχολείου και των φροντιστηρίων, δεν άντεχα άλλο ένα αυστηρό και απαιτητικό περιβάλλον, που μάλιστα σπάνια μου έκανε το χατίρι να αποδεχτεί τις μουσικές μου επιλογές. Ίσως αν είχα ξεκινήσει πιο μικρός, ή αν είχα βρει έναν δάσκαλο να με εμπνεύσει, να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Η Επαγγελματική σχέση τέλος με την μουσική, αρχίζει εδώ στις Σέρρες, όπου ως σπουδαστής του Τ.Ε.Ι . Σερρών στο τμήμα δομικών έργων, παίζω με φίλους σε διάφορα μαγαζιά της πόλης, σε φεστιβάλ κτλ και γράφω και τα πρώτα μου ολοκληρωμένα τραγούδια. Το 2004 αποφασίζω να φύγω στην Αθήνα για να πάρω μέρος στην δεύτερη ακρόαση της μικρής άρκτου για νέους δημιουργούς και τραγουδιστές, όπου και γίνομαι δεκτός ως τραγουδοποιός, ενώ το 2007 στην ίδια εταιρία βγάζω το πρώτο μου άλμπουμ, “Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας”. Από κει και πέρα ξεκινάει μια διαδρομή με πολλές γνωριμίες, ζωντανές εμφανίσεις, δύο δίσκους με την τραγουδίστρια Μαρία Παπαγεωργίου και έναν με την Ελισάβετ Καρατζόλη σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου.

[Είναι σχέση ζωής αυτό που έχω με τη μουσική…]

Μετά από τόσα χρόνια, τελικά ο χώρος είναι έτσι όπως τον φανταζόσουν παιδί;

Λίγο πιο δύσκολος, λίγο πιο κλειστός, λίγο πιο εγωιστικός, αλλά σίγουρα πολύ γοητευτικός ακόμα. Η γενιά μου έπεσε και σε μια δύσκολη φάση όπου οι προηγούμενοι έχουν ακόμα απόλυτη ανάγκη από το “μεροκάματο”, άρα είναι αρκετά διεκδικητικοί και ταυτόχρονα όλη η μουσική βιομηχανία έχει χάσει την αίγλη της λόγω κρίσης. Όταν τα φανταζόμουν λοιπόν μικρότερος, ήταν σίγουρα πολύ διαφορετικά.

Μπορείς να πείς πως είναι σχέση ζωής αυτή που έχεις με τη μουσική;

Σίγουρα. Νιώθω πανευτυχής που μπορώ να ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω παρ' όλες τις δυσκολίες και δεν μπορώ εύκολα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω κάτι διαφορετικό. Νομίζω αυτά είναι τα χαρακτηριστικά μιας “σχέσης ζωής”!

Σε επηρεάζει η επικαιρότητα στα τραγούδια που γράφεις;

Με επηρεάζει σαφώς, αλλά προσπαθώ να μην γίνεται με “δημοσιογραφικό” τρόπο. Δεν είναι το ζητούμενο δηλαδή μια καταγραφή γεγονότων από μια συγκεκριμένη θέση (Αν και το έχω κάνει λίγο στο τραγούδι “700 ευρώ τον μήνα” και απεδείχθη ότι η επικαιρότητα με ξεπέρασε), αλλά να προσπαθώ να δω πως αυτή η επικαιρότητα, επηρεάζει  τον άνθρωπο, τις πράξεις του, τα συναισθήματα του και γενικά την στάση του μέσα σε μια κοινωνία ανθρώπων. Είναι μια διαδικασία αναζήτησης λοιπόν του πως η κάθε εξέλιξη ενσωματώνεται στους αρχέγονους κωδικές μας και με ποιόν τρόπο τους μεταβάλει.

Ένα νέο πολιτικό σκηνικό στήθηκε τις τελευταίες μέρες στη χώρα, υπάρχει κάτι που σε κάνει να ανησυχείς για το μέλλον και κάτι που να σε κάνει να αισιοδοξείς;

Κατ' αρχήν το βλέπω πολύ θετικά. Ξεκινάει μια καινούργια κατάσταση από νέους ανθρώπους, που δεν είναι ήδη αλλοτριωμένοι από μηχανισμούς, με την βούληση να χτυπήσουν αυτούς τους μηχανισμούς. Είναι άδικο πιστεύω να το δούμε αρνητικά ακόμα κι αν έχουμε επιφυλάξεις για το εάν θα το καταφέρουν . Επίσης πολύ σημαντικό για μένα είναι ότι ένα κόμμα που δεν ήταν και το αγαπημένο του συστήματος, κατάφερε να φτάσει στην εξουσία. Αυτό από μόνο του μου δίνει μια ελπίδα.

[ο κόσμος είναι έτοιμος να αλλάξει πολλά πράγματα]

Ο κόσμος νομίζεις πως είναι έτοιμος πραγματικά για κοινωνικές αλλαγές ή απλά προσπαθεί να σώσει οτιδήποτε, αν σώζεται;

Πιστεύω ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να αλλάξει πολλά πράγματα, αρκεί να δει για μια φορά στην ζωή του πραγματική αξιοκρατία και  πραγματική δικαιοσύνη. Αν τα δεί αυτά, πιστεύω πως θα λειτουργήσει πολύ διαφορετικά απ' αυτό που έχουμε μάθει τόσα χρόνια. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που λειτουργεί τόσο διαφορετικά εκτός Ελλάδας.

[Ωραίο, συγκινητικό και δύσκολο να τραγουδάω στις Σέρρες!]

Ήρθες πρόσφατα για κάποιες εμφανίσεις στις Σέρρες, πώς είναι να τραγουδάς για φίλους και γνωστούς, στη πόλη που μεγάλωσες;

Ωραίο, συγκινητικό και δύσκολο ταυτόχρονα. Δεν σου κρύβω ότι για πολλά χρόνια δίσταζα να εμφανιστώ στις Σέρρες. Δεν ξέρω γιατί. Είχα έναν φόβο και μια αγωνία για το αν θα πάει καλά και πως θα το δεχτούν οι συμπατριώτες μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απομακρυνθώ λίγο από το κοινό της πόλης και τους μηχανισμούς της. Φέτος που έστησα αυτή την παράσταση με τίτλο “one ΕμMan Show” και παίζω παντού μόνο με μια κιθάρα, μου έφυγαν αυτές οι αναστολές και χαλάρωσα αρκετά. Ήρθε στην κατάλληλη στιγμή και η πρόσκληση του φίλου και παλιου συμφοιτητή Λάμπρου από το “καφέ Αμάν” και έτσι προέκυψαν αυτές οι εμφανίσεις και ελπίζω να προκύψουν κι άλλες γενικά ώστε να γνωριστούμε απ' την αρχή με το κοινό της πόλης.

Διακρίνεις διαφορές στη διασκέδαση του κόσμου των Σερρών; - είναι καλύτερα τα πράγματα από παλιότερα;

Αν βγάλουμε απο το παιχνίδι τις οικονομικές δυσκολίες της εποχής, θεωρώ οτι η πόλη έχει πολύ περισσότερες επιλογές από ότι πριν 15 χρόνια που την ζούσα εγώ. Ο κόσμος που αναζήτα πιο “εναλλακτικές” μορφές διασκέδασης έχει πιστεύω πλέον περισσότερες επιλογές και για καφέ και για φαγητό και για ποτό. Επίσης βλέπω μια σημαντική προσπάθεια από  μαγαζιά, να βάζουν μικρά σχήματα με ζωντανή μουσική, απ' την παράδοση και το ρεμπέτικο, μέχρι το έντεχνο και τη ροκ ή την τζαζ. Αυτό είναι θετικό και ελπιδοφόρο, παρόλο που όσοι το προσπαθούν ξέρω ότι δυσκολεύονται πολύ. Ελπίζω να κρατηθούν δυνατοί και να τους στηρίξει ακόμα περισσότερο η τοπική κοινωνία.

Πολιτιστικά πώς χαρακτηρίζεις σήμερα την πόλη;

Ένα σημαντικό κομμάτι πολιτισμού είναι αυτό που περιέγραψα πριν. Η δουλειά δηλαδή που γίνεται απο μεμονωμένους ιδιώτες μαγαζιών και καλλιτέχνες. Από κει και πέρα, νομίζω οτι δεν υπάρχει έντονη συναυλιακή κουλτούρα. Για πολλά χρόνια δεν υπήρχε ένας ορισμένος χώρος να φιλοξενεί συχνά σχήματα από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, ή και αλλού όπως και δεν υπήρχε ένα καλοκαιρινό νεανικό φεστιβάλ που να φέρνει τακτικά μεγάλες καλοκαιρινές συναυλίες. Αυτό πιστεύω διαμόρφωσε κάπως και τις επιλογές των Σερραίων. Το τι γίνεται σε άλλους τομείς της τέχνης, όπως και το έργο του δήμου στα πολιτιστικά δυστυχώς δεν το παρακολουθώ στενά και δεν το ξέρω, γι αυτό και μιλάω κυρίως για την μουσική.

Είσαι σε μια γενιά, τη γενιά των 30ρηδων, που τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως βγήκατε μπροστά και πρωταγωνιστείτε σε όλες τις μορφές τέχνης. Αυτό νομίζεις πως έχει φέρει καινούρια πράγματα στον τόπο;

Νομίζω ότι κάθε γενιά 20αρηδων και 30αρηδων, σε κάθε εποχή, έρχεται για να φέρει την ανανέωση, την πρωτοπορία και την ελπίδα. Στην Ελλάδα μάλιστα, γενικά,έχουμε ένα κόμπλεξ να αποδεχτούμε έναν νέο άνθρωπο. Αν δεν φτάσεις  στα 45 δεν σε αναγνωρίζει κανείς! Μιλάω για την βιομηχανία, τους κριτικούς και τους συναδέλφους. Στο εξωτερικό βλέπουμε συνεχώς νεαρότατους καλλιτέχνες να χαίρουν πολύ μεγάλης αναγνώρισης και ευκαιριών.

   Εμείς βγήκαμε σε μια φάση που όλο το σύστημα λόγω κρίσης κατέρρευσε και φυσικά αυτό έχει και τα θετικά του. Έχουμε πιο άμεση απεύθυνση στο κοινό μας ( με την σημαντική βοήθεια του διαδικτύου)και δημιουργούμε (Λίγο άτσαλα ίσως και δύσκολα), τον δικό μας πυρήνα. Επίσης δεν έχουμε τόσο έντονη πάνω απ' το κεφάλι μας την γνώμη της εταιρίας, του μάνατζερ, του διαφημιστή. Τα πράγματα γίνονται  χειροποίητα και λίγο πιο πρόχειρα. Αυτό έχει βέβαια το αρνητικό, οτι είναι πιο δύσκολη η πρόσβαση μας στο ευρύ κοινό. Όλη αυτή η κατάσταση, με αυτά τα χαρακτηριστικά σίγουρα φέρνει μια νέα πνοή και ένα καινούργιο ήθος στα πράγματα και στην μουσική και στις άλλες τέχνες, αλλά και στην δημοσιογραφία.

Με αφορμή την ραδιοφωνική σου εκπομπή, είναι αυτή μία διαδικασία που σε βοηθάει να ανακαλύψεις νέους ήχους και τραγούδια ή το βλέπεις σαν μία καλή ευκαιρία να επικοινωνήσεις διαφορετικά με τον κόσμο;

Κυρίως είναι η αγάπη που έχω στην μουσική και η ευκαιρία που μου δίνεται να δείξω οτι η καλή μουσική είναι μια και δεν έχει διαχωριστικές γραμμές. Στην ίδια εκπομπή παίζω clash, Θεοδωράκη, kurt weill, Τσιτσάνη και Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αφήνω του συνειρμούς να με παρασύρουν και γίνεται ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. Επίσης ψάχνω πολύ και ανακαλύπτω καταπληκτικά τραγούδια και απο το παρελθόν και απο το παρόν και αυτό με βοηθάει πολύ στην δουλειά μου τελικά. Να είναι καλά ο Street radio που με φιλοξενεί και μου δίνει τον χώρο να παίζω οτι μου έρθει στο κεφάλι!

Ένα τραγούδι όταν το ηχογραφείς και κυκλοφορεί, το αφήνεις στη τύχη του ή μπαίνεις σε μία συνεχής διαδικασία εξέλιξης του;

Κάποια τα αφήνω στην τύχη τους, άλλα τα ενοχλώ συνέχεια στην διαδικασία του ζωντανού αλλάζοντας τον ρυθμό, ή την αρμονία. Είναι ανάλογα με το πως αισθάνομαι το κάθε τραγούδι σε κάθε περίοδο, αλλά και με το πόσο συχνά το παίζω στις συναυλίες μου.

Ετοιμάζεις ένα καινούριο άλμπουμ, θα μου πείς μερικά πράγματα γι’αυτό;

Ευχαρίστως! Πρόκειται για 10 καινούργια τραγούδια σε στίχους και μουσική δική μου. Θα τραγουδάω εξολοκλήρου εγώ μιας και πρόκειται για ένα αρκετά προσωπικό υλικό και το ενορχηστρώνω παρέα με τον φίλο και συνάδελφο Γιώργο Ζιώτα στο σπίτι του. Το δουλεύουμε ήδη απο το καλοκαίρι και θα τελειώσει σύντομα. Νομίζω οτι βγαίνει ένας ιδιαίτερος και διαφορετικός ήχος απ' τα προηγούμενα άλμπουμ και είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Πολλά απ' τα τραγούδια αυτά τα λέω στα live μου από πέρυσι.

Τι άλλο έχουμε να περιμένουμε αυτόν τον χρόνο από εσένα;

Νομίζω πως ο νέος δίσκος είναι το πιο σημαντικό μαζί με τις συναυλίες που θα γίνουν με αφορμή αυτόν.

Ευχαριστώ πολύ Αλέξανδρε!

Κι εγώ ευχαριστώ. Τους χαιρετισμούς μου στους συμπολίτες μας!

Σε αυτή τη νέα μας συνάντηση με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη, μιλήσαμε πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες συναντήσεις μας και για πολλά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας… αλλά και για όσα έζησε, ζεί και θέλει να ζήσει στο μέλλον μέσα από ελπίδες και σχέδια… (Αλέξανδρε, καλή επιτυχία…)

Συνέντευξη / κέιμενο : ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΙΔΗΣ
(Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην εβδομαδιαία free press των Σερρών Citizen Newspaper)

φωτογραφίες : Ελευθερια Άνθη